با پیروزی مسعود پزشکیان در انتخابات پانزدهم تیر ماه، گمانهزنی درباره اعضای دولت او نیز بالا گرفته است.
یکی از مهمترین کرسیهای دولت، دبیر شورایعالی امنیت ملی است. دبیر شورا معمولا نماینده رهبری نظام در شورای عالی امنیت ملی نیز میشود؛ البته ممکن است مانند سعید جلیلی قریب یک سال بعد از آنکه با حکم محمود احمدینژاد دبیر شورا شده بود، با حکم رهبری به عنوان نماینده ایشان در شورا منصوب شد.
برای این سمت اسامی زیادی به گوش میرسد؛ از جمله علی لاریجانی؛ با ۱۲ سال سابقه ریاست مجلس، ۱۰ سال ریاست بر سازمان صدا و سیما و دو سال دبیری شورای عالی امنیت ملی در زمان احمدینژاد که نهایتا بابت اختلاف با رئیس دولت وقت در مذاکرات پرونده هستهای، عطای دبیری شورا را به لقایش بخشید و استعفا داد.
لاریجانی از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۷ به عنوان نماینده رهبری در شورای عالی امنیت ملی فعالیت داشت و از آن سال تا خرداد ۱۳۹۹، به عنوان رئیس مجلس شورای اسلامی عضو شورا بود.
در روزهای اخیر گمانههای زیادی پیرامون لاریجانی مطرح شده است.
مهمترین دستور کاری که دبیر شورای عالی امنیت ملی در دولت چهاردهم خواهد داشت، پرونده هستهای خواهد بود؛ لاریجانی احتمالا از این بابت نامش مطرح میشود که در این موضوع از جمله افراد مسلط به شمار میرود و البته مهمتر، قدرت لابی و چانهزنی اوست که لاریجانی به این تواناییاش شهره است. نکته دیگر در رابطه با لاریجانی، عدم درگیر بودنش با مسائل حاشیهای مرتبط با تحریمها و رویکرد تعاملی او در زمان مذاکرات هستهای منجر به توافق برجام است.
البته ممکن است برخی رد صلاحیت او برای ریاستجمهوری را به عنوان مورد منفی لاریجانی به حساب بیاورند، اما هرچند بحث و انتقادات زیادی به تصمیم شورای نگهبان میتوان وارد کرد، که وارد است، اما طبق گفتههای همیشگی شوراییها، اگر یک نفر برای ریاستجمهوری تایید نشود، به معنای نداشتن صلاحیت برای پستهای دیگر نیست.
حالا با توجه به جمیع جهات و همینطور حضور همزمان و گفتوگوی پزشکیان و لاریجانی در مراسم عزاداری شب تاسوعا در امامزاده صالح تهران که دومین ملاقات رسانهای و اعلام شده دو طرف از زمان پیروزی پزشکیان به حساب میآید، احتمال انتصاب علی لاریجانی برای کرسی دبیری شورای عالی امنیت ملی بیش از قبل شده است.
