«سفرهای سالانه نیویورک؛ هزینه‌ای سنگین با دستاوردی ناچیز»
در یک نگاه کلی، و جدا از تصمیم محدودکننده آمریکا که چیزی جز فشار سیاسی جانبی و بی‌اثر نیست، حضور سالانه هیئت دیپلماتیک ایران در نیویورک مدت‌هاست دستاورد چشمگیری برای کشور به همراه نداشته است.
اگر گفت‌وگوی تمدن‌ها در دوران خاتمی و تماس تلفنی روحانی با اوباما را کنار بگذاریم، سفرهای سالانه به نیویورک، با توجه به هزینه‌ای که ملت برای اعزام رئیس‌جمهور و همراهان او پرداخت می‌کنند، در بهترین حالت بی‌فایده بوده و در بدترین حالت، همچون نمایش‌های احمدی‌نژاد، خسارت‌بار.
خواندن یک بیانیه تکراری در صحن مجمع عمومی و انجام چند دیدار تشریفاتی کوتاه با مقامات سایر کشورها، وظایفی است که حتی سفیر ایران در نیویورک نیز قادر به انجام آن‌هاست؛ بنابراین حضور یا عدم حضور شخص دوم کشور در این اجلاس، تفاوتی برای منافع مردم ایران ایجاد نمی‌کند.
واقعیت این است که اگر این سفرها برای مردم عادی ثمری نداشته، برای برخی همراهان رؤسای‌جمهور طی این سال‌ها فرصتی دلپذیر برای نیویورک‌گردی و خرید سوغاتی‌های آمریکایی برای خانواده و بستگان بوده است.
این در حالی است که همزمانی حضور مقامات عالی‌رتبه جهان در یک ساختمان، فرصتی کم‌نظیر برای گفت‌وگو، حل چالش‌های بین‌المللی و گشایش روزنه‌های دیپلماتیک محسوب می‌شود؛ فرصتی که دولت‌های خردمند از آن نهایت بهره را برای تحقق منافع ملی خود می‌برند.
اما در شرایطی که نشانی از تغییر جدی در سیاست خارجی کشور دیده نمی‌شود، چنین سفرهایی از نظر هزینه و زمانی که از رئیس‌جمهور می‌گیرد، چندان قابل توجیه نیست.
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 1 در انتظار بررسی : 1 انتشار یافته : ۰