پایگاه خبر سیاسی ایران، ماجرای بنی‌اسرائیل که از لحاظ کاربرد معنایی به یهود شناخته می‌شود، از پر بحث‌ترین موضوعات قرآن است. خداوند در بین سایر اقوام، به اندازه قوم یهود سخن نگفته و در مجموع، آنان را قومی فاسد، لجوج، سرکش، اهل بهتان آتش‌افروز، عهدشکن، قسی‌القلب، کافران به نعمت، تعدی‌کنندگان به احکام الهی، قاتلان انبیاء و اولیاء معرفی کرده است؛ هرچند ابتدا آنان را به قدری جایگاه و فضیلت بخشید که از اطعمه و اشربه‌ی بهشتی تناول می‌کردند، اما به لحاظ ناشکری و عهد‌شکنی‌هایی که نسبت به پیامبران‌شان داشتند، خداوند تمام این موقعیت‌ها را از آنان گرفت و پستی و ذلت و لعنت۱ را نصیب‌شان کرد و به این ترتیب قلبشان به قساوت گرایید. هرچند طبق قرآن، در بین آنان اندکی از مؤمنان هستند که خداوند آنان را گرامی می‌دارد و حساب آنان را از یهود جدا می‌کند.۲
آنان به لحاظ این توهم تاریخی که خود را قوم برگزیده می‌دانند، سروری و سیادت بر عالم را حق طبیعی خود می‌دانند و معتقدند دنیا باید با معادلات یهود پیش برود؛ لذا کمپانی‌های یهود در سراسر دنیا مدام در حال طراحی در عرصه‌های اقتصاد و آموزش و سیاست و سلامت و فرهنگ و ورزش هستند و در این زمینه نسخه‌های خود را به دنیا ارائه می‌دهند و هر قوم و ملتی و نیز هر آن کس که با سیاست‌های خبیثانه‌ی آنها مقابله کند، او را دشمن خود تلقی می‌کنند و به مقابله و مقاتله با آنها می‌پردازند که نمونه آن را امروزه در ماجرای نبرد غزه مشاهده می‌کنیم.
امروز بنی‌اسرائیل در غزه آن خباثت نهفته در خود را که سبقه در گذشته سیاه‌شان دارد، آشکار کردند و آتشی که در گذشته برای سایر پیامبران و ملت‌ها روشن کرده بودند و با سیاست‌های مکارانه خود و با سیطره‌ای که بر سیستم‌های آموزشی دنیا داشتند، این آتش‌افروزی‌ها را در زیر برگه‌های خاکستر تاریخ پنهان کرده بودند، در این عصر به وجهی شدیدتر برای مسلمانان افروختند تا به این ترتیب، سبوعیت و وحشی‌گری خود را بیش از گذشته در معرض جهانیان نمایان کنند؛ از این جهت این امر مقدمه‌ای خواهد بود برای سرکوبی آنان به دست بندگان خاص خداوند؛ همان بندگانی که پروردگار در آیات ابتدایی سوره اسراء از آنان یاد می‌کند.
اما تاریخ به اثبات رسانده آن مقدار که بنی‌اسرائیل نسبت به قدرت نظامی و تسلیحات و اتحاد به خود می‌بالد، همان مقدار بلکه بیشتر، از حریف خود رعب و وحشت دارد و از درون، دارای اختلافات زیادی است. خداوند در قرآن وقتی قصد دارد از میزان قدرت و اتحاد آنان سخن بگوید، اینگونه می‌گوید «لَا یُقَاتِلُونَکُمْ جَمِیعًا إِلَّا فِی قُرًى مُحَصَّنَهٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدُرٍ ۚ بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ ۚ تَحْسَبُهُمْ جَمِیعًا وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّىٰ ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَعْقِلُونَ»؛ یعنی (یهودان از ترس) بر جنگ با شما جمع نمی‌شوند مگر در قریه‌های محکم حصار یا از پس دیوار (دشمنی مکر و حیله و جاسوسی)، کارزار بین خودشان سخت است، شما آنها را جمع و متّفق می‌پندارید در صورتی که دلهاشان سخت متفرق است، زیرا آن قوم دارای فهم و عقل نیستند.
ظاهر این آیات چند نکته را به ما می‌آموزد:
1. یهودیان از ترس رقیب خود در قلعه‌ها و حصارهای محکم قرار می‌گیرند؛ نمونه آن در گذشته قلعه خیبر بود که به دست امیرالمؤمنین علیه‌السلام فتح شد و نمونه بِروز آن را اکنون در قالب طرح‌های مختلف شاهدیم. رژیم اشغالگر قدس از سال ۲۰۱۰ تاکنون مجموعه‌ای از دیوارهای مرزی را با هدف تضمین امنیت اسرائیل و حمایت از مرزهای این رژیم از طرف‌ها و جبهه‌های مختلف طراحی و تأسیس کرده است. تاکنون ۶ دیوار امنیتی میان اسرائیل در طول مرزهای این رژیم با مصر و اردن و سوریه و لبنان و نوار غزه طراحی شده، به علاوه اینکه بزرگ‌ترین دیوار حائل در کرانه باختری تاسیس شده است.
