
پیجرها دستگاههای سادهای هستند که در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به اوج استفاده رسیدند. این دستگاهها برای ارسال پیامهای متنی کوتاه طراحی شده بودند و بهویژه در میان پزشکان، مشاغل اضطراری، و کسبوکارها محبوب بودند. با ظهور تلفنهای همراه، استفاده از پیجرها کاهش یافت، اما هنوز در برخی از شرایط خاص از آنها استفاده میشود. در لبنان، پیجرها علاوه بر استفادههای روزمره، به عنوان ابزاری برای ارتباطات امن در گروههای نظامی مانند حزبالله به کار گرفته شدهاند.
پیجر چیست و چگونه کار میکند؟
پیجرها نوعی دستگاه ارتباطی هستند که برای دریافت پیامهای کوتاه از یک فرستنده به کار میروند. برخلاف تلفنهای همراه که امکان ارسال و دریافت پیامها را دارند، پیجرها تنها میتوانند پیامهای دریافت شده را نمایش دهند. فرایند ارسال پیام به پیجر به این صورت است که یک فرد یا مرکز ارتباطی پیام خود را به یک شبکه مرکزی ارسال میکند و این شبکه پیام را به پیجر مقصد منتقل میکند. هنگامی که پیجر پیام را دریافت میکند، بوق یا لرزشی برای هشدار به کاربر فعال میشود. این پیامها معمولاً متنی هستند و بهصورت یکطرفه از فرستنده به گیرنده منتقل میشوند.
انواع پیجرها
پیجرها در دو نوع اصلی طراحی شدهاند:
۱. پیجرهای یکطرفه: این پیجرها تنها قادر به دریافت پیام هستند و کاربر نمیتواند به پیام دریافتی پاسخ دهد.
2. پیجرهای دوطرفه: این نوع پیجرها به کاربر اجازه میدهند که علاوه بر دریافت پیام، پاسخ کوتاهی نیز به پیام ارسال کنند. این نوع پیجرها مجهز به صفحه کلید کوچک هستند.
تاریخچه استفاده از پیجر در لبنان
پیجرها در لبنان بهویژه در میان گروههای نظامی و شبهنظامی مانند حزبالله برای ارتباطات امن مورد استفاده قرار گرفتند. یکی از دلایل این استفاده، سادگی پیجر و دشواری رهگیری آن نسبت به تلفنهای همراه است. در جریان درگیریهای بین حزبالله و اسرائیل، این گروه از پیجرها بهعنوان ابزاری جایگزین برای تلفنهای همراه استفاده میکرد تا از نفوذ اطلاعاتی اسرائیل جلوگیری کند.
حمله به پیجرها در لبنان
در سال ۲۰۲۴، انفجارهای مرگباری در لبنان رخ داد که پیجرها نقشی کلیدی در آنها داشتند.
حزبالله پس از هشدارهای امنیتی مبنی بر نفوذ رژیم اشغالگر اسرائیل به شبکههای تلفن همراه، به استفاده گسترده از پیجرها روی آورد.
در آن زمان، حزبالله پیجرهایی با برند *Gold Apollo AR924* را از طریق یک شرکت واسط به دست آورده بود. با این حال، این پیجرها بهطور مخفیانه توسط موساد، سازمان اطلاعات اسرائیل، تغییر داده شده بودند. مواد منفجرهای به نام PETN در داخل باتریهای این پیجرها جاسازی شده بود و به محض استفاده، این دستگاهها منفجر شدند و باعث کشته شدن دهها نفر و زخمی شدن هزاران نفر دیگر شدند.
این انفجارها بهعنوان یکی از بزرگترین شکستهای امنیتی حزبالله در سالهای اخیر شناخته میشود. حمله به پیجرها نشان داد که حتی دستگاههای ساده مانند پیجر نیز میتوانند به سلاحهای مرگبار تبدیل شوند، اگر در معرض دستکاریهای سایبری قرار گیرند.
واکنشها به انفجار پیجرها
انفجار پیجرها در لبنان تأثیرات گستردهای داشت. حزبالله این حمله را بهعنوان یک “عمل جنگی” از سوی رژیم غاصب اسرائیل توصیف کرد و وعده داد که انتقام خواهد گرفت. از سوی دیگر، اسرائیل این عملیات را بخشی از استراتژی خود برای ضربه زدن به زیرساختهای ارتباطی حزبالله در جنگ مداوم بین دو طرف دانست.
این حمله باعث شد تا بحثهای زیادی درباره امنیت ابزارهای ارتباطی در جنگهای مدرن شکل بگیرد و بسیاری از کارشناسان امنیت سایبری نسبت به افزایش حملات مشابه در آینده هشدار دادند.
جنگ سایبری و نقش ابزارهای ارتباطی
حمله به پیجرها در لبنان نمونهای از استفاده از ابزارهای سایبری در جنگهای مدرن است. در گذشته، جنگها بیشتر به نبردهای زمینی و هوایی محدود میشدند، اما امروزه حملات سایبری و استفاده از فناوریهای اطلاعاتی برای ضربه زدن به دشمن نقش کلیدی دارند. در جنگ بین حزبالله و رژیم غاصب اسرائیل، حملات سایبری بهطور مداوم برای تضعیف شبکههای ارتباطی و اطلاعاتی طرف مقابل به کار گرفته میشود.
پیجرها بهعنوان ابزار جنگ سایبری
پیجرها به دلیل سادگی و امنیت نسبی در برابر شنودهای معمولی، برای سالها بهعنوان ابزاری امن در میان گروههای نظامی استفاده میشدند. اما حمله به پیجرهای حزبالله نشان داد که حتی این دستگاههای ساده نیز در برابر حملات پیچیده سایبری آسیبپذیر هستند. موساد توانست با استفاده از فناوری پیشرفته، مواد منفجره را به شکلی نامحسوس در این پیجرها جاسازی کند و از طریق شرکتهای واسط، این دستگاهها را به حزبالله بفروشد.
نتیجهگیری
پیجرها در طول تاریخ بهعنوان ابزاری ساده و امن برای ارتباطات استفاده میشدند. اما با پیشرفت فناوری و افزایش تواناییهای سازمانهای اطلاعاتی، حتی این دستگاهها نیز میتوانند به ابزارهایی مرگبار تبدیل شوند. حمله به پیجرهای حزبالله در لبنان نشاندهنده تغییرات اساسی در نحوه انجام جنگها در قرن بیست و یکم است. امنیت سایبری و استفاده از فناوریهای پیشرفته برای نفوذ به زیرساختهای دشمن از جمله موضوعاتی است که در جنگهای آینده نقش بیشتری خواهد داشت.
به نظر بنده انفجار پیجر ها و بیسیم ها در لبنان ناشی از مواد منفجره نبود.
با شناختی که بنده از موضوع خازن ها دارم این کار توسط ابرخازنهای قرار داده شده در این وسایل صورت گرفت.
ابرخازنها قادرند مقدار زیادی انرژی الکتریکی را در خود ذخیره کنندو در کسری از ثانیه ازاد کنند. و در نزدیکی خود قوسهای بسیار داغی در حد چند هزار درجه سانتی گراد ایجاد کند و همین گرما باعث اسیب به افراد حامل این وسایل می شود.
شدت نور این قوس انقدر زیاد است که نگاه به ان باعث کور شدن می شود.
بمبهای الکترومغناطیس که قدرت از بین بردن وسایل الکتریکی را دارند همگی ابرخازن هستند. و بعضی از انها تا شعاع چند کیلومتر قئرت از بین بردن وسایل را دارند.
انفجار پیجرها دقیقا مشابه تخلیه انرژی یک ابرخازن می باشد. فیلمها را مجددا ببینید.و دقت کنید همگی یک قوس قوی الکتریکی ازاد می کنند.
ابرخازنها ساختار ساده ای دارند و حتی شرکتهای الکتریکی ایرانی نیز می توانند انها را بسازند.
در کشور ما افراد توانای بسیاری هستند که می توانند برای کشور خدمات بزرگی انجام دهند اما این استعداد ها در دانشگاه ها سرکوب شده و از بین می روند.
متاسفانه تعداد زیادی از اساتید دانشگاه این محیط را جایی برای رسیدن به مراد دلشان و واقعیت بخشیدن به تخیلات شهوانی خود می دانند و با ارائه درسهای نامربوط و همچنین کتابهای قطور و سنگین و غیر قابل درک هنگام امتحانات و نمره دهی از دانشجویان اخاذی مالی و غیر اخلاقی می کنندو انگاه انتظار داریم که از دانشگاه افرادی فارغ التحصیل شوند که بتوانند برای کشور مفید باشند. و بدبختانه هیچ جایی به این موضوع اهمیت نمی دهد و ورود نمی کند.
حقمان است که کشور کوچکی همچون اسرائیل اینگونه با ما رفتار کند.
ما توانایی شکست دادن اسرائیل و حتی امریکا را هم داریم اما به کجا این را بگوییم و کدام مسئول اماده شنیدن حرف ماست.
تلخ تر و دردناکتر از اقدامات غربی ها و اسرائیل بر علیه ایران و سکوت و بی تفاوتی و خونسردی اصحاب رسانه در مقابل تلاش امثال بنده برای افشای حقایق است.
بی تفاوت نباشید.