وقتی می‌گوییم هنوز کیلومترها با فوتبال حرفه‌ای فاصله داریم، دلایل و اسناد بسیاری دارد و هر هفته هم بر تعداد آن‌ها اضافه می‌شود. در حالی که همین اواخر انتخاب رنگ لباس فولاد برای بازی با استقلال تبدیل به یک حاشیه بزرگ در فوتبال مثلا حرفه‌ای -آن هم با ۲۲ فصل تجربه برگزاری- شد، این بار در بازی تیم رقیب عدم توجه به همین موضوع ساده داستان درست کرد!
قبل از مسابقه جلسه‌ای با حضور سرپرستان دو تیم و مسئولان برگزاری مسابقه برگزار می‌شود که اتفاقا یکی از مهمترین دلایل داشتن سرپرست برای هر تیم شرکت در همین جلسه است؛ کاری که بابتش چند صد میلیون قرارداد می‌بندند! در این جلسه رنگ پیراهن دو تیم چک می‌شود و دروازه‌بان‌های دو تیم باید لباسی بپوشند که در طول بازی برای داور و تماشاگران و بینندگان تلویزیونی -آن هم در صحنه‌های حساس مقابل دروازه‌ها- تمایز دید کافی وجود داشته باشد.
رنگ لباس شمس آذر در هفته‌های اخیر همین بوده که دیدیم؛ رنگ سبزی که به سمت طوسی تمایل دارد. حالا به رنگ لباس بیرانوند نگاه کنید: یک رنگ طوسی با شباهت عجیب و غریب به پیراهن و شورت بازیکنان میزبان! جالب این‌که جوراب بیرانوند هم مثل بازیکنان شمس آذر تیره بود!
و عجبا که داور در شروع مسابقه دستور به تعویض رنگ لباس بیرانوند نداد تا پازل عجیب و غریب جلسه قبل از بازی را تکمیل کرده باشد. چطور می‌شود که در یک مسابقه شباهت رنگ پیراهن یک سرمربی -که قرار نیست در زمین باشد- به تیم حریف آن‌قدر داستان می‌شود که حاشیه به آن بزرگی ایجاد شد و در یک بازی دیگر رنگ لباس دروازه‌بان که درون زمین بازی است، اصلا مورد بررسی قرار نمی‌گیرد؟
