به گزارش پایگاه خبر سیاسی ایران، اگر بنا باشد رفتار هرکدام از نامزدها در طول مناظره اول درجملات کوتاهی ارائه شود، باید گفت که قاضی‌زاده هاشمی، نسبت به سه سال پیش از اعتماد به نفس بالاتری برخوردار شده است؛ آن زمان کمتر دیده می‌شد که اینچنین به فردی حمله کند. او در واقع حساب بسیار زیادی بر روی سبد رای مرحوم رئیسی باز کرده است.
زاکانی همانی است که بود؛ شبیه‌ترین فرد حاضر در انتخابات به لحاظ خلق و خوی به احمدی‌نژاد مناظره‌های ۱۳۸۸ است که واجد همه شرایط او هست. در واقع او و قاضی‌زاده هاشمی اصرار ممتد و زیادی داشتند تا پزشکیان را وارد زمین بازی خودشان کنند که موفق نشدند.
مصطفی پورمحمدی در اولین مناظره تلاش کرد تا با وارد نشدن به دعواهای ساخته و پرداخته شده، فرصت به چالش کشیدن مواضع سایر نامزدها را از دست ندهد.
سعید جلیلی، دراین مناظره مانند تشکیلاتش که دولت سایه بود، خودش هم سایه‌نشین شده بود تا از گزند حملات و انتقادات در امان باشد. او با اطمینان خاطر از پوشش دادنش برابر هرگونه نقد و حمله، با طیب خاطر سخنانش را مطرح کرد.
محمدباقر قالیباف هم با قالیباف‌های ۹۶ و حتی قالیباف‌های دو انتخابات مجلس اخیر متفاوت بود و بسیار مسلط تر و مطمئن تر و با یک اطمینان و آرامش خاص در مناظره حاضر شد و اشراف و ریز بینی او به موارد مطرح شده مورد توجه قرار گرفت.
مسعود پزشکیان در این مناظره به جز چند دقیقه که برای لحظاتی عصبانیت‌اش بر رفتارش فائق آمد ، سعی داشت تا وارد زمین بازی از پیش طراحی شده برایش نیفتد؛ که اگر چنین می‌شد وارد یک چرخه‌ی باطل می‌شد.
با چنین شرایطی می‌توان گفت که این مناظره نه برنده داشت و نه پدیده؛ فقط چند نامزد داشت که در دام دیگر نامزدها نیفتادند!
